تعیین نیازهای اکولوژیکی و پراکنش قوچ و میش در پارک های ملی خجیر و سرخه حصار

به منظور تعیین ویژگیهای اکولوژیکی زیستگاه گوسفند وحشی در پارکهای ملی خجیر و سرخه حصار اقدام به جمع آوری اطلاعات مربوط به مشاهدات جمعیتی گله های قوچ و میش در سه فصل پاییز، زمستان و بهار، از طریق مطالعات زمینی در این مناطق گردید. این اطلاعات در چهار دسته مربوط به مشاهدات پاییز، زمستان و بهاره میش های بره دار و بهاره قوچ ها، میش های نازا و بره های بزرگتر از یکسال مرتب گردید و رقومی شد. سپس با استفاده از سیستم اطلاعات جفرافیایی درصد فراوانی و تراکم قوچ و میش در ارتباط با لایه های شیب، جهت، ارتفاع، تیپ خاک، تراکم پوشش گیاه (کل پوشش گیاهی، گیاهان با ارتفاع (5-5/0) متر، علفیهای غیر گندمی)، واحدهای اقلیمی و فاصله از منابع آب، جاده (آسفالته و شنی، خاکی، پیاده رو) و روستا) برای هر فصل به طور جداگانه بررسی شد و نقشه های مطلوبیت زیستگاه تهیه گردید. نتایج نشان داد که فراوانی قوچ و میش ها در طبقات خاصی از شیب و جهت بیشتر است. جهتهای مورد توجه جانور، اغلب جنوبی و شرقی می باشد که قوچ ها و میش های نازا در بهار جهتهای شرقی را ترجیح می دهند. پراکنش جمعیت بیشتر روی خاکهایی می باشد که سنگریزه فراوان داشته و دارای نفوذ پذیری خوبی می باشد. درصد تراکم و فراوانی قوچ و میش با افزایش درصد تراکم کل پوشش گیاهی و علفیهای غیر گندمی و تراکم پوشش گیاهی با ارتفاع بیش از5/0 متر افزایش نشان می داد، ولی مورد اخیر با افزایش میش های بره دار، رابطه نداشت. بررسی نقش فاصله نشان داد که با افزایش فاصله از منابع آب و گریزگاه، فراوانی قوچ و میش ها به شدت کاهش می یابد و همچنین در فاصله 500 متری از جاده های آسفالته و شنی و 1000 متری روستاها، این جانور بندرت دیده می شود. ارزیابی نقشه های تهیه شده، نشان دهنده ارتباط نزدیک و منطقی بین نقشه های مطلوبیت زیستگاه و مشاهدات میدانی موجود می باشد.